دانلود تحقیق درمورد تجديد حيات فكرى، فرهنگى معتزله در قرن چهارم هجرى

0 7.2k

لینک کوتاه https://tarhekhana.pdf-doc.ir/p/aeb8715 |

با دانلود تحقیق در مورد تجديد حيات فكرى، فرهنگى معتزله در قرن چهارم هجرى در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق تجديد حيات فكرى، فرهنگى معتزله در قرن چهارم هجرى را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق تجديد حيات فكرى، فرهنگى معتزله در قرن چهارم هجرى ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد تجديد حيات فكرى، فرهنگى معتزله در قرن چهارم هجرى

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:21 صفحه

قسمتی از فایل:

جريان فكرى معتزله به مدت سى سال (در عهد مأمون، معتصم و واثق) مورد توجّه خلفاى عباسى بود. در سال 232هجرى متوكّل به خلافت رسيد و اهل حديث بر امور مسلط شدند و به آزار و اذيت معتزله و مخالفان خود پرداختند. هر چند معتزله نفوذ خود را در دربار عباسى از دست دادند، ولى در قرن چهارم در دستگاه حكومتى آل بويه شخصيت‏هاى مهمى از معتزله ظهور كردند كه هر كدام نقش مؤثرى در پيش برد اين مكتب ايفا نمودند. اين دوره از نظر تدوين آثار، مهم‏ترين دوره فرهنگى معتزله به شمار مى‏رود. صاحب بن عباد طالقانى يكى از چهره‏هاى سياسى آل بويه كه معتزلى مسلك بود، نقش به سزايى در ترويج آراء و عقايد معتزله ايفا نمود. وى كه وزير دو تن از امراى بويهى (مؤيدالدوله و فخرالدوله) بود، قاضى عبدالجبار همدانى را به رى فرا خواند و وى را منصب قاضى‏القضاتى داد كه عامل مؤثرى در گسترش آراء و عقايد معتزله به شمار آمد.

در مقاله‏ى حاضر ضمن معرفى تنى چند از مشاهير معتزله در قرن چهارم هجرى نقش اساسى ايشان در تجديد حيات فكرى، فرهنگى معتزله را مورد بررسى قرار خواهيم داد.

واژه‏هاى كليدى: معتزله، ابوعلى جبّائى، ابوهاشم جبّائى، قاضى عبدالجبار همدانى، صاحب بن عباد طالقانى، رى، آل بويه.

مقدمه:

نبايد چنين تصور كرد كه با قدرت يافتن متوكّل، آفتاب دولت معتزله و روزگار شكوفايى اين انديشه غروب كرد و نبايد گفت از اين زمان به بعد معتزله در دستگاه حكومت و در نظر عامه، حاميان مهمى نداشتند. الغاى دستور محنت از سوى متوكّل در سال 234هجرى صرفا نشانه‏ى پايان دوره‏اى است كه طى آن مكتب معتزله حدود سى سال مورد توجّه خلفاى عباسى بود. با پايان يافتن اين دوره‏ى سى ساله، اهل حديث در امور سياسى خلافت عباسى دخالت كردند و معتزله را مورد آزار و اذيّت قرار دادند، اما اين امر على‏رغم تمام محدوديت‏ها سبب از بين رفتن جريان فكرى معتزله نگرديد. در اين عصر، معتزله نه تنها در پايتخت، بلكه در نواحى بى‏شمارى از جهان اسلام مخصوصا ايران استقرار پيدا كرده بود كه محدوديت‏هاى اعمال شده بر معتزله، توسط دستگاه خلافت و اهل حديث در بغداد بر اين نواحى تأثيرى نداشت. مقدّسى در اين باره مى‏گويد: در اين زمان در مناطقى چون شام، مصر، نيشابور، خوزستان و فارس گروه معتزله‏ى زيادى زندگى مى‏كردند.

علاوه بر اين، هر چند معتزله از حمايت خلافت عباسى محروم شدند، اما آنها بعدا شاهزادگان يا اشخاص با نفوذ ديگرى را (به خصوص در دوره‏ى حكومت آل بويه) يافتند كه از آنها حمايت كنند. بسيارى از محققان و نويسندگان ملل و نحل بر اين نكته تأكيد داشته‏اند كه دوره‏ى نخست معتزله با حمايت خاندان عباسى به ويژه در عصر مأمون، معتصم و واثق شكل گرفت و شخصيت‏هاى مشهورى چون نظام، جاحظ، احمد بن أبى دؤاد و... براى گسترش مكتب معتزله سعى زيادى نمودند كه اين دوره را دوره‏ى قهرمانان يا سلف صالح ناميده‏اند.